ชื่อสามัญ: 

   คาร์บาริล (Carbaryl)

   กลุ่มสารเคมี: 

   กลุ่มสารเคมีคาร์บาเมท (Carbamates), กลุ่ม 1A สารกำจัดแมลง

   ข้อมูลทั่วไป: 

   เป็นสารประกอบเคมีคาร์บาเมต (Carbamates) ซึ่งคาร์บาริลเป็นอนุพันธ์ของกรดคาร์บามิก (carbamic acid) และเป็นสารกำจัดแมลงชนิดไม่เลือกทำลาย (non-selective) หรือมีฤทธิ์กว้าง (broad-spectrum) ซึ่งหมายความว่ามีฤทธิ์ควบคุมแมลงศัตรูพืชได้หลากหลายชนิด สารคาร์บาริลถูกนำมาใช้เป็นครั้งแรกในปี ค.ศ. 1956 

   ยาแมลงกลุ่ม 1A กลไกยับยั้งเอนไซม์อะซิทิลโคลีน (inhibitors of AChE) ในลักษณะเป็นการยับยั้งแบบผันกลับได้ (reversible inhibition) หมายความว่าโมเลกุลของยากลุ่ม 1A ที่จับกับเอนไซม์สามารถหลุดออกจากเอนไซม์ได้เองเมื่อเวลาผ่านไป ทำให้เอนไซม์สามารถกลับมาทำงานได้ตามปกติ โดยทั่วไปแล้วผลกระทบทางพิษวิทยาจะมีระยะเวลาสั้นกว่าเมื่อเทียบกับยาที่ยับยั้งเอนไซม์แบบไม่ผันกลับ (irreversible inhibition) เช่น กลุ่ม 1B - ออร์กาโนฟอสเฟต (Organophosphates) ซึ่งมักจะสร้างพันธะที่เสถียรกว่ากับเอนไซม์ AChE ทำให้การฟื้นตัวของเอนไซม์ต้องอาศัยการสังเคราะห์เอนไซม์ใหม่

   นอกจากนี้ยังมีสารประกอบคาร์บาเมตอื่นๆ ที่ใช้กันอย่างแพร่หลาย เช่น เบนฟูราคาร์บ (benfuracarb) ฟิโนบูคาร์บ (fenobucarb) และโพรพอกซัวร์ (propoxur) แม้ว่าสารเหล่านี้จะมีโครงสร้างพื้นฐานของคาร์บาเมตที่คล้ายคลึงกันและมีกลไกการออกฤทธิ์หลักคือการยับยั้งเอนไซม์ AChE เหมือนกัน แต่คุณสมบัติทางกายภาพ เคมี และความเป็นพิษต่อแมลงไม่เท่ากัน

   ฤทธิ์ทางยา (Mode of Entry):

   ออกฤทธิ์หลักโดยการสัมผัส (contact action) มีฤทธิ์บางส่วนจากการกิน (stomach poison action) และดูดซึมเล็กน้อย (slight systemic action)

   ประโยชน์: 

   ใช้กำจัดแมลง เช่น เพลี้ยไฟ เพลี้ยแป้ง เพลี้ยจักจั่น เพลี้ยอ่อน หนอนชอนใบ หนอนเจาะขั้วผล หนอนเจาะผล ด้วงหมัดผัก ด้วงเต่าแตง มอดยาสูบ ด้วงงวงข้าว มอดฟันเลื่อย และผีเสื้อข้าวเปลือก ปลวก มด เป็นต้น

   สูตรขึ้นทะเบียนและอัตราใช้: 

   คาร์บาริล 85%WP (ยาผง) อัตราการใช้ 30-50 กรัมต่อน้ำ 20 ลิตร หรือมากกว่า

   ข้อควรระวัง: 

   1. คาร์บาริล ผสมกับ ไดเมโทเอต อาจเป็นพิษต่อถั่วเหลือง และมะเขือเทศได้, คาร์บาริล ผสมกับ ไดเมโทเอต หรือ มาลาไทออน อาจเป็นพิษต่อฝ้าย

   2. คาร์บาริล ผสมกับ ปิโตรเลียม ออยล์ อาจเป็นพิษต่อแอปเปิ้ล

   3. คาร์บาริล ผสมกับ แคปทาฟอล ทำให้ผลอ่อนมะเขือเทศเป็นจุดในช่วงฤดูร้อนหรือในช่วงมะเขือเทศขาดน้ำ

   4. ปอเทือง: แสดงอาการเป็นพิษรุนแรงต่อคาร์บาริล โดยมีการสะสมคาร์บาริลในส่วนยอดของพืช และมีการเปลี่ยนรูปของคาร์บาริลไปเป็น 1-แนฟทอล

   5. ดาวเรือง: มีความสามารถในการดูดซับ เคลื่อนย้าย และสะสมคาร์บาริลในส่วนยอด และเปลี่ยนเป็น 1-แนฟทอลเช่นกัน แต่แสดงอาการเป็นพิษน้อยที่สุดเมื่อเทียบกับพืชทดสอบอื่นๆ

   6. ทานตะวัน: มีการสะสมคาร์บาริลในรากในปริมาณสูง ซึ่งส่งผลให้เกิดความเป็นพิษต่อพืชบางส่วน

   7. มีการใช้คาร์บาริลในการปลิดผลแอปเปิ้ล (คาดว่าเป็นผลอ่อน) ซึ่งมีความเป็นไปได้ที่จะมีปฏิสัมพันธ์กับการสังเคราะห์ออกซิน (auxin pathways) หรือเอทิลีน (ethylene production)

   *ความเป็นพิษต่อพืชไม่ได้ขึ้นอยู่กับสารออกฤทธิ์เพียงอย่างเดียว แต่ยังขึ้นกับปัจจัยอื่นๆ ร่วมด้วย เช่น ส่วนผสมเฉื่อย (inert ingredients) ในสูตรผลิตภัณฑ์ การผสมสารเคมีต่างชนิดกันในถังพ่น (tank mixes) สภาพแวดล้อมขณะฉีดพ่น (เช่น อุณหภูมิ ความชื้น) รวมถึงชนิดและพันธุ์ของพืชเอง อุณหภูมิที่สูงและความชื้นสูงสามารถเพิ่มระยะเวลาที่ใบพืชเปียกและเปลี่ยนแปลงกระบวนการเมแทบอลิซึมของพืช ซึ่งอาจเพิ่มการดูดซึมและความไวต่อสารเคมีได้

   Chemical formula

   C₁₂H₁₁NO₂

   Molecular mass: 

   201.22 g.mol-1

   ชื่อ IUPAC: 

   1-naphthyl methylcarbamate

   การละลายด้วยน้ำ (20°C): 

    9.1 mg./l

   การละลายด้วยตัวทำละลาย (20°C): 

   250 mg./l (Heptane)

   9,860 mg./l (Xylene)

   87,500 mg./l (Methanol)

   175,000 mg./l (Ethyl acetate)

   ความคงตัวในน้ำ (Aqueous hydrolysis DT50):

   3.2 ชม. (pH 9)

   2-3 วัน (pH 8)

   12 วัน (pH 7)

   28 วัน (pH 5)

   406 วัน (pH 6)

   ความคงตัวต่อแสงในน้ำ (Aqueous photolysis DT50):

   10 วัน (pH 7)

   การสลายตัวในดิน (ภาวะมีอากาศ):    

   16 วัน

   *ข้อมูลเพิ่มเติม

   เนื่องจากคาร์บาริลสลายตัวอย่างรวดเร็วในสภาวะด่าง จึงห้ามผสมกับสารที่มีคุณสมบัติเป็นด่าง เช่น สารประกอบทองแดง (ยาโรคพืชคอปเปอร์) หรือสารเคมีอื่นๆ ที่เมื่อผสมน้ำแล้วทำให้น้ำมีสภาพเป็นด่างจัด

   ค่าพิษเฉียบพลัน (LD50) ทางปาก (Acute oral):

   หนู rat 614 มก./กก. (ปานกลาง)

   นก >2,000 มก./กก. (ต่ำ)

    ค่าพิษเฉียบพลัน (LD50) ผิวหนัง (Acute dermal):

   หนู rat 5,000 มก./กก. (ต่ำ)

   ความเป็นพิษต่อปลา:   

   เป็นพิษต่อสัตว์น้ำ

   ความเป็นพิษต่อผึ้ง:   

   ปานกลาง-สูง

   ค่า PHI (หยุดพ่นก่อนเก็บเกี่ยว): 

   โดยเฉลี่ย 14 วัน

   ค่า ADI (ปริมาณที่รับได้ต่อวัน):

   0.0075 มก./กก.ของน้ำหนักตัว